لرزشی به بزرگی مرگ

آبادی را به دل هر روستا ببریم
خیال و واقعیت ما از توازن برخوردار نیست. ریتم یکسانی ندارند. اینگونه موسیقی ساخته نمی شود. زندگی ریتم یکنواخت می خواهد. اما زندگی ما در دو ریتم نامیزان می گذرد. واقعیت سازی می زند و تصورات ما سازی دیگر. خواهش ما يک چیز و دانش ما چیزدیگریست. دانش ما به قد خواهش ما نیست. درد های ما را درمان نمی کند. پس هر کس به تصوری مشغول است تا واقعیت را فراموش کند. اما این واقعیت است که آوار می شود.

تصورکنندگان می توانند زیر آوار بمانند. تصورها ادامه می یابند. واقعیت را باید درمان کرد. میان خیال مان و واقعیت مان باید پلی بنا کرد ، باید توازن ایجاد نمود. زندگی بدون توازن ما تا به توازن نرسد دائما در تزلزل است. آبادی ندارد. تصور جهانی دیگر دلهای همه را ربوده است. دیگر وقت آن است که آبادی را به دل هر روستا ببریم. میان خیال و خانه ریتم برقرار کنیم اگر قرار است به ایام سوگواری که دیگر همه روزهامان را گرفته خاتمه دهیم
نوشته واجرا: محمد احتشامی
منبع : روزنامه اصفهان امروز| گروه نشریات اصفهان امروز