زبان لارستانی یا لاری یکی از از زبانهای فارسی تبارِ شاخه جنوب غربی است. امروزه به خاطر تفاوتهای زیادش با زبانیا پارسی معیار به عنوان یک زبانِ مستقل از شاخهٔ زبانهای ایرانیتبار جنوب غربی قلمداد میشود. گویشهای زبان لارستانی همانند زبان لری نواده پارسی میانه محسوب میشوند. این زبان به خاطر نگه داشتن واژگان بسیاری از پارسی میانه، زبانی خالصتر از زبان پارسی مدرن است و حتی هنوز ارتباط نزدیکی با پارسی باستان دارد. لارستانی زبان ساکنان جنوبی استان فارس و مردم غرب هرمزگان است که در منطقه وسیعی به نام لارستان و بخشی از استان بوشهر کاربرد دارد. اگرچه به زبان همه ساکنان لارستان، لاری گفته میشود، این زبان در جای جای این منطقه نمودهای گوناگونی دارد که بیشتر این تفاوتها در تلفظ واژگان است.
زبان لاری: زبان ساکنان جنوبی استان فارس و مردم غرب استان هرمزگان است. میتوان زبان لاری را از کهنترین گونههای زبان فارسی دانست زبان لاری اصیلترین رگههای واژگان پارسی میانه در آن دیده میشود. زبان لاری میتوان آن را حلقهی ارتباطی بین فارسی پیش از اسلام و بعد از اسلام دانست که برخی واژگان آن اندکی صیقل خورده و این هم به جهت آمیختگی اقوام و گروههای مهاجر یا ارتباطات جدید در این دوره است.
بررسیها نشان میدهد زنگ خطر برای زبان لاری به صدا در آمده است و تک تک لاری زبانها در این نابودی سهیم هستند . پدران و مادران لاری اصرار دارند فرزندانشان فارسی صحبت کنند . این عامل باعث شده اختلال در فرآیند زایش واژگانی و دستوری زبان لاری ایجاد شود و از سویی دیگر با تشدید دو زبانه شدن لاری و استفاده اجباری از واژگان فارسی در گفتگوها فرآیند مرگ تدریجی را شتاب میدهد. از اینرو بر آن شدیم تعدادی از واژگان اصیل لاری را همراه با تصویر برای استفاده دانش آموزان دبستان فراهم نماییم و به مرور زمان بر غنای این واژگان مصور زبان لاری افزوده خواهد شد .
زبان لارستانی بیش از نُه لهجه را دربر میگیرد: لاری، فرامرزی، بشاگردی، اَرَدی، کُوخِردی، خُنجی، اسیری، اِوَزی، جناحی (جمسی)، گَودهای، گِراشی، فیشوَری، فداغی، بیخهای و بَستَکی.